Geç Kalmış Ölü

Ayhan, Zaferi arıyor. Issızlığın Ortasında romanının ertesindeyiz.
İskenderun gibi büyülü bir şehirde. Ayhan, yine hatırlıyor, intiharı
düşünüyor, arkadaşını soruyor. Gece, günbegün koyulaşıyor.
Devrime inananlar ve inanır gibi görünenler. Parayı konuşanlar,
mağluplar ve debelenenler. Nemli gözlü kadınlar, türlü hoyratlıklar,
hayatın bitmez tükenmez pisliği
Mehmet Eroğlu, devrimcilerin büyük romanını anlatmayı sürdürüyor.
Kaderini, memleketin kaderiyle bir gören, hayatını ancak ve sadece
kurtarıcılıkla anlamlandıran devrimciler...
Geç Kalmış Ölü, 1985 yılında Madaralı Ödülünü ve Orhan Kemal
Armağanını kazanan bir roman.
Geç Kalmış Ölü
Sonun başlangıcı! Bu basmakalıp, ama trajik olmaya özenmiş
benzetmeye sessizce gülüyorum. Trajik olmak; eski huyum. Yine de
her şeyin bir başlangıcı ve sonu olmalı. Sonun başlangıcı, Ankaradan
ayrılmam. Sonun sonu ise, bu sabaha karşı, saat beşte, İskenderunda
bu otel odasında noktalanacak...