Osmanlı Devleti kuruluşundan itibaren 17. Yüzyıl ortalarına kadar mülki işlerini mevcut kurumlarının ortak tutum ve icraasıyla yönetme yolunu tercih etti. Bunu da Divan-ı hümayun ismi verilen yönetim aygıtı vasıtasıyla yaptı. Bahsi geçen yüzyıl ortalarından başlayarak 18. Yüzyıl başlarına kadar sarkan bir dönemde ise yavaş yavaş devlet yönetiminde daha branşlaşmış ve uzmanlaşmış birimleri oluşturdu ve geliştirdi. Bunlardan birisi de daha çok içişlerine odaklanmış olan Sadaret Kethüdalığı idi. Sadaret Kethüdalığı daha önceki dönemlerde bir memuriyet şeklinde mevcut olmakla birlikte bu dönemden sonra oldukça genişlemiş bir daire ve büro halini aldı. Bu kitapta daha çok kurumun bir daire haline gelişi ve sonrası üzerine yoğunlaşılmıştır. Böylece Osmanlı Devleti’nde içişleri yönetiminin gelişimi ve uğramış olduğu değişim, devletin klasik döneminin (1300-1600) sonundan itibaren yaklaşık olarak Tanzimat döneminin başlarına kadar (1839) taşınarak ortaya konulmaya çalışılmıştır.
Osmanlı Devleti kuruluşundan itibaren 17. Yüzyıl ortalarına kadar mülki işlerini mevcut kurumlarının ortak tutum ve icraasıyla yönetme yolunu tercih etti. Bunu da Divan-ı hümayun ismi verilen yönetim aygıtı vasıtasıyla yaptı. Bahsi geçen yüzyıl ortalarından başlayarak 18. Yüzyıl başlarına kadar sarkan bir dönemde ise yavaş yavaş devlet yönetiminde daha branşlaşmış ve uzmanlaşmış birimleri oluşturdu ve geliştirdi. Bunlardan birisi de daha çok içişlerine odaklanmış olan Sadaret Kethüdalığı idi. Sadaret Kethüdalığı daha önceki dönemlerde bir memuriyet şeklinde mevcut olmakla birlikte bu dönemden sonra oldukça genişlemiş bir daire ve büro halini aldı. Bu kitapta daha çok kurumun bir daire haline gelişi ve sonrası üzerine yoğunlaşılmıştır. Böylece Osmanlı Devleti’nde içişleri yönetiminin gelişimi ve uğramış olduğu değişim, devletin klasik döneminin (1300-1600) sonundan itibaren yaklaşık olarak Tanzimat döneminin başlarına kadar (1839) taşınarak ortaya konulmaya çalışılmıştır.
